رفع فراموشی :
روزی حضرت خضر از امام حسن (ع) پرسید چرا گاهی انسان چیزی را فراموش می کند در حالی که قبلا در زبان وفکرش بوده؟ امام حسن فرمود : دل انسان در یک ظرفی است که روی آن در وپرده ای انداخته شده ودر آن حال انسان فراموشی پیدا میکند، ولی وقتی بر محمد و آل محمد صلوات بفرستد درِ آن ظرف برداشته شده وقلب روشن می شود وآن چیز فراموش شده به ذهن انسان می آید اگر صلوات نفرستد یا ناقص بفرستد آن سرپوش بر آن محکم تر ودلش تاریک می شود وآن چیز را فراموش می کند.حضرت محمد(ص) فرمود: هرکس که چیزی را فراموش کرد بر من صلوات بفرستد تا آن چیز یادش آید.

برترین اعمال در برزخ:
ابو علقمه می گوید : پیامبر بعد از نماز صبح ، روبه ما کرد وفرمود : اصحاب من دیشب عمویم، حمزه وبرادرم ، جعفر طیار را در خواب دیدم .به آن دو بزرگوار نزدیک شدم وگفتم : پدرومادرم فدایتان کدام عمل را برتر یافتید ؟ پاسخ دادند پدر ومادر ما فدایت ماصلوات فرستادن بر تو ، تشنه را سیراب کردن ومحبت علی ابن ابیطالب را برترین اعمال یافتیم.

گم شدن چیزی:
روزی چیز مهمی راکه به آن نیاز مبرمی داشتم ، گم کردم. مانده بودم خدایا چه کنم؟
در این اثنا ، ذکر صلوات بر محمد وآل محمد به خاطرم آمد . سریع گفتم: خدایا 10 صلوات نذر سلامتی آقا امام زمان(ع) میکنم،این شی مهم من پیداشود به برکت صلوات بر محمد وآل محمد در همین لحظه این شی پیدا شد.

بوسه پیغمبر (ص):
مرحوم حاج شیخ علی اکبر نهاوندی از علمای مشهد فرمود: یکی از زهاد وپرهیزگازان می فرمود: من باخودم عهد کردم که هر شب قبل از خوابیدن به اندازه معینی بر محمد وآل او صلوات می فرستم.یک شب یک عده از رفقا ودوستان به اطاق وحجره ام آمدند .بااین که حجره ام شلوغ بود تا دیر وقت طول کشید وخسته بودم ولی مثل هر شب صلوات هایم را فرستادم وبعد خوابیدم . خواب دیدم اقا رسول الله (ص) وارد حجره شدندواز تشریف فرمایی وجود مقدس حضرت ، در ودیوار منور شده بود . بهسوی من تشریف آوردند وفرمودند : کجاست آن دهانی که بر من صلوات می فرستد ؟ می خواهم ببوسم .من خجالت کشیدم که بگویم (من) ، چون لیاقتی در خود نمی دیدم ولی آن قدر آقا رسول الله بزرگوار بودند که صورت مبارک را جلو آوردند وبه صورت من بوسه زدند. از شدت خوشحالی از خواب پریدم ، به طوری که همه دوستان ورفقا از خواب بیدار شدند.

__________________

مشتاق المهدی ::: جمعه 88/9/20::: ساعت 3:33 عصر

مشتاق المهدی
این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست این چه شمعی است که جانها همه پروانه اوست